آسیب پذیری فرهنگی، اجتماعی و تربیتی در نوجوانان و جوانان

مقدمه : پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آسیب­پذیری فرهنگی، اجتماعی و تربیتی و عوامل مرتبط با آن در بین نوجوانان و جوانان و فراهم کردن امکان تدوین تدابیر پیشگیری انجام شد.   روش : این پژوهش توصیفی- تحلیلی در سال 1388 روی فرزندان نوجوان و جوان کارکنان یکی از مراکز دولتی انجام شد جامعه هدف 1200 نفری به­روش خوشه ای چند مرحله ای از استان های تهران، قم، اصفهان، همدان، مازندران، اردبیل، کرمانشاه، اهواز و خراسان رضوی انتخاب شدند و درنهایت تعداد 1030 نفر به مطالعه وارد شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش­نامه محقق­ساخته و شامل20 مقیاس فرعی بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از شاخص های آماری همبستگی، آزمون t مستقل و تحلیل واریانس به­کمک نرم­افزار 14 spss استفاده شد.   یافته ها: از نظر آسیب­پذیری کلی 4/70% افراد مصون، 4/17% افراد عادی و 2/12% افراد دچار آسیب شناخته شدند. بیشترین آسیب­پذیری به­ترتیب در ابعاد نگرش زن سالاری و تساوی­نگری زن و مرد، ضعف در برنامه اوقات فراغت و اوقات فراغت آسیب زا، گرایش به لذت­ طلبی و مادی­گرایی دیده شد.   نتیجه­گیری: بسیج امکانات در جهت رسیدگی به آسیب های نوجوانان و جوانان، راه اندازی مراکز مشاوره برای خانواده ها و فرزندان، تلاش برای غنی سازی اوقات فراغت نوجوانان، ایجاد فرصت های اشتغال برای نوجوانان و جوانان، آموزش خانواده ها برای نظارت بیشتر و بهتر و کمک به بهبود روابط بین اعضای خانواده ها برای پیشگیری از افزایش آسیب ضروری به­نظر می رسد.